همیشه باید پتانسیل جنگلی شدن جامعه ی انسانی را به عنوان تهدید یا فرصتی برای بررسی روند تغییر و تحولات اجتماعی در معادلات مان به حساب بیاوریم. جنگلی شدن جامعه یعنی بنیان هر نوع فعالیت اجتماعی یا حتی هر نوع نظریه ی توسعه طلبانه بر خوی هیجانی توحش جاری در جهان گذاشتن. بی نظمی بزرگ و تحلیل رفتن ساختارهای شکل یافته ی اجتماعی بی تردید با ظهور انسان-گرگ فرا خواهد رسید. دست کم در دورترین فاصله گیری بشر از چنین عصری همواره پتانسیل آن باقی خواهد بود. می شود این طور فکر کرد انسان- گرگ موعودی وارونه است. موعود وارونه ای که نه تنها ظهورش قاطعیتی بیش از ظهور موعود های نجات بخش پیش از این بشر دارد بلکه روحیه ای کاملا متضاد و روشی وارونه ی آنها نشان می دهد. فرا رسیدن عصر انسان - گرگ بی تردید نوعی پاک سازی و انتخاب طبیعی خواهد بود. طوری که آنقدر مدلل و جبری به نظر خواهد رسید که هیچ راهبری انقلابی و مبارزه جویی در برابرش صف آرایی نیارست کرد.